بهترین سطح دویدن از نظر حرفه‌ای‌ها

حالا بریم سراغ پاسخ‌های تونی تروکولی (Tony Troccoli) که به کوچ تونی معروفه و سایتی به همین نام داره. تونی بیشتر از ۲۵ ساله که کار آموزش و مربیگری رو در رشته‌های دو، شنا، دوچرخه‌سواری و سه‌گانه انجام می‌ده.

تونی می‌گه چون سطح بتنی سخت‌تر از آسفالته، جذب ضربه کمتری داره. اما معنیش این نیست که دویدن روی سطح بتنی مستقیماً به شما آسیب می‌رسونه. فقط می‌شه گفت دویدن روی آسفالت ضربه کمتری به پای شما وارد می‌کنه.

البته نباید فراموش کنین که وقتی روی آسفالت جاده می دوئین، معمولاً دویدن رو به شکل خمیده یا سازگار با شکل منحنی جاده انجام می‌دین که احتمال آسیب به مچ پا رو بالا می‌بره، مگر اینکه در بخش وسطی جاده یا روی مسیر آسفالت دوچرخه‌سواری بدوئین.

پس نمی‌شه گفت لزوماً دویدن روی آسفالت بهتر از بتنه یا یکی بیشتر از اون یکی بهتون صدمه می‌زنه. نکته اصلی اینه که چطور می‌دوئین؛ فرود اومدن روی پاشنه‌ها در موقع دویدن باید کاملا یکنواخت و بدون توقف اضافه باشه. یعنی پاشنه هاتون باید به زمین بخوره تا ضربه رو جذب کنه، اما بعد با یه حرکت ثابت و شناور، رو به جلو برین.

اگه از اون دسته دونده‌هایی هستین که بعد از فرود روی پاشنه تقریباً متوقف می‌شن، باید بدونین که دویدن روی بتن به شما آسیب‌های بیشتری می‌رسونه، چون خبری از جذب ضربه‌های زیادی که به این سطح وارد می‌شه، نیست. پس دویدن روی آسفالت برای شما بهتره.

البته نکته مهم‌تر اینه که روی دویدنتون کار کنین و تعداد ضربات پا به زمین رو کاهش بدین.